Biokovo – masyw górski położony w środkowej części wybrzeża dalmatyńskiego, o długości 36 km i szerokości 9,5 km. Jest największym i najwyższym masywem w Dalmacji, i obok Velebitu jedyną częścią Gór Dynarskich sięgających morza. Na północnym zachodzie zakończony doliną Dupci i rzeką Cetiną, a na południowym wschodzie sięgający aż po Baćine obok ujścia Neretwy. Biokovo powstało w kredzie (65 milionów lat temu), podczas zderzenia afrykańskiej płyty tektonicznej z europejską. Jako część Masywu Dynarskiego tworzą go przeważnie eoceńskie pokłady i mezozoiczne skały osadowe. Biokovo od strony morza charakteryzuje się bardzo stromymi i nagimi wapiennymi ścianami, pod którymi leży wąski i zielony pas nadmorski.

Najwyższym szczytem jest góra św. Jerzego (Sveti Jure – 1762 m n.p.m.), drugi co do wysokości szczyt Chorwacji (po Vrh Dinare). Na jej wierzchołku znajduje się telewizyjny aparat nadawczy. Wierzchołek został nazwany po starej kaplicy, która została odnowiona w 1646 roku. Pozostałe wyższe szczyty to: Sv. Ilija (1640 m n.p.m.), Vošac (1411 m n.p.m.), Sinjal (1333 m n.p.m.), Šibenik (1314 m n.p.m.) i Štropac (1145 m n.p.m.).

Klimat na Biokowie jest wynikiem położenia geograficznego, szerokości geograficznej, wysokości n.p.m., ekspozycji na cyrkulacje powietrza oraz wegetacji. To obszar wpływu dwóch klimatów – śródziemnomorskiego i kontynentalnego, a co za tym idzie, mieszania się ciepłych mas powietrza znad morza oraz zimnych mas znad lądu. Te zderzenia powodują częste zmiany pogody i duże różnice temperatur na różnych wysokościach oraz między dniem i nocą. Średnia roczna temp. w Makarskiej wynosi 15,5 stopni C, podczas gdy na najwyższym szczycie Sv. Jure – 3,9 stopni C, co daje ogromną różnicę (11,6 st.) na przestrzeni zaledwie 3 km. W głębokich jarach i jaskiniach przez cały rok leży lód.
Istnieje kilka szlaków turystycznych prowadzących na Biokovo. Najpopularniejsze z nich to: Makarska – Makar – Vošac – Sveti Jure (5 h 30 min) oraz Makarska – Tučepi – Staza – Sveti Jure (droga asfaltowa 31 km). Trasy są stosunkowo łatwe i dobrze oznakowane. Po drodze pojawiają się tabliczki informacyjne.Podczas drogi na szczyt można obejrzeć resztki dawnych domków pasterskich, a z punktów widokowych jest przepiękny widok na Split, Omiš, Imotski, Vrgorac, rzekę Neretvę, wyspy Brač, Hvar, Korčula, Vis, Mljet, półwysep Pelješac, a przy bardzo dobrej widoczności, można zobaczyć włoski szczyt Monte Calvo, oddalony o 252 km.